End of semester-vibes!

Zo’n 1,5e week geleden stapte ik in het vliegtuig richting Washington. Via Charlotte vloog ik richting Dulles. Daar aangekomen stonden mijn ouders me op te wachten bij de uitgang. Het was toch echt wel even fijn om ze na 3,5 maand weer in levende lijve te zien en niet via het scherm van de ipad!
Ze hadden een auto gehuurd en daarmee gingen we dan ook richting het appartement in Washington. Beetje file onderweg maar dat duurde gelukkig niet zo lang. Bij het appartement hebben we mijn spullen gedropt en gingen op weg naar de Italiaan om te gaan eten. Helaas, daar hingen ze al met de benen uit. Dan maar reserveren voor de dag erna. Ergens verderop vonden we nog een leuk Frans restaurant. Toch fijn om een keer een echt bord eten te hebben i.p.v. dat voedsel in de Dining hall hier.
De volgende dag na het opstaan zijn we Washington gaan bekijken. Eerst ergens ontbijten, mijn ouders hadden de dag ervoor een leuk tentje gevonden. Heerlijke broodjes! (Ook geen overbodige luxe na het brood wat ik hier al 4 maanden eet.) Jullie merken wel dat het eten hier niet fantastisch is. Dat zal ik dan ook niet gaan missen.
Na het ontbijt zijn we richting het Witte huis gelopen. Op het plein ervoor stonden allemaal mensen te demonstreren, er zal wel iets aan de hand zijn dachten wij. Nee hoor, later bleek dat die mensen daar gewoon elke dag staan. Die zullen wel niks beters te doen hebben.
De stadsgek op z’n fietsje was druk bezig iets onverstaanbaars door z’n twee megafoons te schreeuwen, dat maakte het plaatje mooi compleet.
We hebben nog gezocht maar konden Obama niet vinden. Dan maar een selfie maken voor het Witte Huis. Dat moet je natuurlijk wel gedaan hebben als je in Washington bent.
We zijn doorgelopen richting het Capitool. De koepel stond helaas in de steigers. Maar goed, daar hadden ze ook voor gewaarschuwd.
Ook hier een foto van gemaakt en toen gingen we richting het Holocaust museum. Eigenlijk waren de tickets voor die dag uitverkocht, maar toen de man achter de balie hoorde dat we uit Nederland kwamen kregen we toch 3 tickets. Omdat er elk jaar aardig wat mensen voor Anne Frank naar het museum kwamen. Heel logisch allemaal, maar het was wel heel aardig van hem om ons alsnog de tickets te geven! Ik moet zeggen, ik heb al aardig wat musea e.d. over WWII gezien, maar deze was toch wel erg indrukwekkend! Heel veel informatie over hoe het allemaal begon en ook veel echte, dan wel nagemaakte, rekwisieten uit de verschillende kampen. Al met al hebben we er redelijk lang rond gelopen. Mocht je ooit in Washington zijn, zeker een aanrader!
Eenmaal buiten gingen we richting het Washington Memorial en daarna waren we wel een beetje klaar met dat geslenter. ’s Avonds hebben we bij de Italiaan gegeten, lekker!
De volgende dag zijn we maar weer bij het zelfde tentje gaan ontbijten. Daarna zijn we in de auto gestapt richting Shenandoah Park, een natuurpark in North Carolina. Onderweg een paar keer stoppen om foto’s te maken van het uitzicht. Je kon mooi ver kijken. Er schijnen ook bruine beren rond te lopen daar, maar ik het Baloo niet gevonden.
De volgende dag zouden we weer terugrijden naar Greenville. Het was een rit van ongeveer 5 uur. Gelukkig hadden we radio. Elke zender heeft hier ongeveer een afspeellijst van 10 nummers waarvan er dan minstens 5 van Justin Bieber zijn. Ze moedigen luisteraars ook aan om requests te doen. Heel Amerika zal wel fan zijn van Justin Bieber.
Ergens in de middag kwamen we aan in Greenville en zijn we eerst maar eens naar Walmart gegaan. Als je in Amerika bent moet je toch wel een Walmart van binnen hebben gezien. Hierna richting de campus. Ik heb mijn ouders rondgeleid over de campus en ze mijn kamer laten zien. Weten ze tenminste waar ik al die tijd geleefd heb. ’s Avonds hebben we gezellig bij Chico’s gegeten en daarna nog even koffie gedronken bij natuurlijk, Starbucks. De volgende ochtend hebben we nog samen ontbeten en daarna heb ik mijn ouders uitgezwaaid. Ze hebben een koffer van mij meegenomen. De helft van mijn leven is ondertussen dus alweer thuis. Mensen vroegen me steeds: Wanneer komen je ouders? Ooooh… dat is pas in april zei ik dan. Dat is dus ondertussen al geweest.

Amerika blijft me nog steeds verbazen. Zo zat ik laatst in de bus richting Walmart (Ja, alweer) en ik zat onderweg eens een beetje te kijken naar alle winkels e.d. die voorbij kwamen. Wat me opviel is dat hier toch echt wel belachelijk veel drive thru’s zijn. Naast de gewone Mac Donalds en Burger King hebben ze hier echt overal een drive thru voor. Ik zal er een paar noemen: Drive thru pinautomaat, drive thru ijsblokjesmachine, drive thru apotheek, drive thru sigarettenautomaat, drive thru Starbucks, drive thru Subway, drive thru postkantoor, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Mensen zeggen altijd dat ik lui ben aangezien ik driekwart van de dag slaap. Ja, vaak is dit waar, maar Amerikanen zijn toch echt wel het toppunt van luiheid! Ik voel me dus totaal niet schuldig :)

Zoals de titel al zegt is het ondertussen echt bijna het einde van het semester. Ondertussen zijn hier de ‘’quiet hours’’ ingegaan: 24-uur stilte in de gebouwen i.v.m. studie voor de finals. Laten we hopen dat de bouwvakkers zich hier ook aan houden. (Ik heb ondertussen wel een steiger met trap naast mijn raam dus ik heb in ieder geval een vluchtroute, mocht dat nodig zijn.) Over 1,5 week zit het semester er dan ook alweer op. De tijd gaat nu dan ook wel heel snel. Als ik er aan denk dat ik over ruim 5 weken al weer naar huis ga.. dat leek allemaal zo ver weg toen ik hier net was. Je merkt wel dat iedereen bezig is met afronden. Alle seniors maken hun graduation pictures (Dat is hier echt een hele happening), de laatste lessen zijn geweest, mensen beginnen met hun spullen inpakken etc. Ik heb zelf nog 3 toetsen en dan ben ik klaar. Ik ben ook wel klaar met school nu en heb zin om te gaan reizen. Vrijdag 6 mei vlieg ik naar Philadelphia!

Liefs, Dieuwertje